Ο καρκίνος του παχέος εντέρου αποτελεί την τρίτη πιο συχνή μορφή καρκίνου τόσο στον ανδρικό όσο και το γυναικείο πληθυσμό. Στην πλειοψηφία του προκαλείται από την μετατροπή ενός καλοήθους αδενώματος ή ενός αδενωματώδους πολύποδα σε καρκινικό. Η μορφή καρκίνου αυτή ονομάζεται αδενοκαρκίνωμα. Αν η συγκεκριμένη μορφή καρκίνου εντοπιστεί σε πρώιμα στάδια, υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες πλήρους ίασης.
Οι αιτίες εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου δεν είναι πάντα ξεκάθαρες. Σε σημαντικό βαθμό σχετίζονται με τις διατροφικές συνήθειες, όπως η αυξημένη κατανάλωση θερμίδων, λιπών και ζωικών πρωτεϊνών, παράλληλα με τη μειωμένη πρόσληψη φυτικών ινών. Η ύπαρξη οικογενειακού ιστορικού εμφάνισης πολυπόδων ή καρκίνου του παχέος εντέρου αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης κακοήθειας. Στο γυναικείο πληθυσμό, η εμφάνιση καρκίνου στις ωοθήκες, τη μήτρα ή το μαστό ενέχει κίνδυνο εκδήλωσης καρκίνου του παχέος εντέρου. Οι βλαβερές συνήθειες της κατανάλωσης αλκοόλ και του καπνίσματος λειτουργούν ως αιτίες εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου. Η προχωρημένη ηλικία, η παχυσαρκία, η καθιστική ζωή παράλληλα με την απουσία σωματικής δραστηριότητας και η ύπαρξη φλεγμονοδών παθήσεων του εντέρου όπως η ελκώδης κολίτιδα και η νόσος του Crohn αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης της συγκεκριμένης μορφής καρκίνου.
Στα πρώιμα στάδια καρκίνου του παχέος εντέρου, ενδέχεται να απουσιάζει η εκδήλωση συμπτωμάτων. Τα συμπτώματα που εκδηλώνονται ενδεχομένως να είναι ασαφή και να μην προβληματίσουν τον ασθενή, όπως η παρουσία δυσκοιλιότητας, διάρροιας ή δυσμορφίας κοπράνων. Τα ευρύτερα συμπτώματα περιλαμβάνουν απώλεια βάρους και όρεξης, αίσθημα αδυναμίας, εκδήλωση αιμορραγίας από το ορθό, παρουσία αίματος στα κόπρανα, πόνος στην κοιλιακή περιοχή, αναιμία, εκδήλωση ναυτίας ή έμετου. Η εμφάνιση συμπτωμάτων παρουσιάζει διαφοροποίηση ανάλογα με την περιοχή όπου εμφανίζεται ο όγκος και αν το εντερικό τοίχωμα παρουσιάζει διήθηση.
Ο καρκίνος του παχέος εντέρου διαγιγνώσκεται με τη λήψη του ιστορικού του ασθενούς, την κλινική εξέταση, παράλληλα με τη διενέργεια εξετάσεων αίματος και κολονοσκόπησης ή σιγμοειδοσκόπησης. Στην περίπτωση ύπαρξης κάποιου πολύποδα διενεργείται βιοψία κατόπιν αφαίρεσης ενός τμήματος αυτού για τον αποκλεισμό κακοήθειας. Οι θεραπευτικές επιλογές για την αντιμετώπιση του καρκίνου του παχέος εντέρου είναι συνδυαστικές κι εξαρτώνται από το στάδιο του καρκίνου και την κατάσταση της υγείας του ασθενούς. Οι πιο διαδεδομένες θεραπευτικές επιλογές είναι η χειρουργική εκτομή του όγκου και η χημειοθεραπεία, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις ενδείκνυται και η ακτινοβολία.
Η χειρουργική επέμβαση με κολεκτομή αποτελεί την προτιμώτερη θεραπεία για τον καρκίνο του παχέος εντέρου. Κατά την επέμβαση αφαιρείται ο καρκινικός όγκος μαζί με τμήματα του ιστού, των αγγείων και των λεμφαδένων που περιβάλλουν την πάσχουσα περιοχή. Για την καταστροφή τυχόν εναπομείναντων καρκινικών κυττάρων ενδέχεται να υποβληθεί ο ασθενής σε χημειοθεραπεία ή ακτινοβολία.